تاثیر مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی بر ارتقای خودپنداره افراد مبتلا به دیابت نوع دو

اهداف: دیابت، بیماری مزمن در حال گسترش در سطح جهان است که بر خودپنداره افراد تاثیر منفی می گذارد. خودپنداره در زندگی روزمره انسان نقش مهمی ایفا می کند و توجه به آن، خصوصاً در مبتلایان به بیماری های مزمن، اهمیت بسزایی دارد. هدف این مطالعه‏، تعیین تاثیر مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی بر ارتقای خودپنداره افراد مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد­دار تصادفی شده در سال 1394، تعداد 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان امام زمان(عج) شهر مشهد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش نامه ای متشکل از سه بخش؛ اطلاعات فردی، اطلاعات مربوط به بیماری و پرسش نامه خودپنداره بک بود. ابتدا خودپنداره افراد دو گروه تعیین شد. سپس برای گروه آزمون مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی طی 7 جلسه 90دقیقه ای برگزار شد و در انتها مجدداً خودپنداره دو گروه اندازه گیری شد. داده ها به کمک نرم افزار spss 20 و توسط آزمون های t زوجی، t مستقل و مجذور کای تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات خودپنداره قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل اختلاف معنی دار نداشت (066/0=p)، اما در گروه آزمون این اختلاف معنی دار بود (001/0p<). همچنین بین دو گروه کنترل و آزمون قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (537/0=p)، اما بعد از مداخله میانگین نمرات خودپنداره بین دو گروه اختلاف معنی دار نشان داد (001/0p<). نتیجه گیری: مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی باعث ارتقای خودپنداره بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می شود.